DEVRİM DEMİR (ÖZEL HABER)
Güney Kıbrıs’ın Bodamya köyünden olayların çıkması ile doğup büyüdüğü köyünü arkasında bırakarak Kuzey’e göçen 87 yaşındaki Vasıf Kızılyürek dolu dolu hayatını GIYNIK Gazetesi’ne anlattı.
1974 olayları çıktığında 40 günlük yeni evli çift olduklarını, bin bir hayal ve güçlükle kurdukları evi eşi ile terk etmek zorunda kaldıklarını anlatan Kızılyürek Bodamya köyüne en yakın Türk köyü olan Lurucina (Akıncılar) köyüne yerleştiklerini söyledi.
Evlerini terk ettikten sonra büyük zorluklar yaşadıklarını eşinin büyük üzüntü yaşadığını ve şeker hastalığına yakalandığını çok 54 yaşında eşini toprağa verdiğini anlattı.
“Mal bulunur ama muhabbet bulunmaz” sözleri ile adeta yaşam dersi veren Vasıf Kızılyürek, günlerini torunları ve torun çocukları ile geçiriyor.
KENDİNİ OĞLUNA VE TORUNLARINA ADADI…
Eşini kaybettiğinde 55 yaşında olduğunu bir daha evliliği düşünmediğini dile getiren Vasıf Kızılyürek, “Biz muhabbetli bir aileydik, eşimi toprağa verdim oğlum, gelinim ve torunlarımla kucak kucağa hayatımı devam ettiriyorum” dedi.
Evlerini terk ettiklerinde 40 günlük evli olduklarını, eşinin çok üzüldüğünü sürekli ağladığını ve şeker hastası olduğunu anlatan Vasıf dede, “Evimizi terk ettik 40 günlük evliydik. Neler yapmadı ki hanım o evi ev yapana kadar ama olaylar çıkınca mecburen terk ettik. Akıncılar köyüne gittik, günlerce bir sinemada beton üstünde geçti günler soğukta, kolay değildi ama çok genç kaybettim onu bir dahada yerine birini koyamadım” dedi.
Oğlu ve gelinin onu hiç yalnız bırakmadığını da ifade eden Kızılyürek, gelinin yıllardır elini hiçbir şeye sürdürmediğini, oğlu ve gelininin bir an bile onu yalnız bırakmadığını söyledi.
11 YAŞINDAN 70 YAŞINA HAYVANCILIK…
Hayvancılığa 11 yaşında başladığını, bıkmadan usanmadan senelerce bu işi yaptığını ev geçindirdiğini anlatan Vasıf Kızılyürek şimdi yetişen gençliğin hazır sevdiğini de ifade etti.
“Şimdi gençlere bakarım, 20 yaşında iş beğenmezler anne babanın eline bakarlar ve geleceği çok fazla düşünmezler. Ben 11 yaşında hayvancılıkla tanıştım, hadiseler çıktı köyümüzü terk ettik, bir ara geri döndük ama olmadı 1987 yılında Akçay köyüne geldik yerleştik. 70 yaşına kadar durmadım, işimi yaptım ama artık yaşlandım, hastalıklar artınca da dinlenmeye çekildim. Bu hayatın kuralı çalışmak ve idareli, yaşamaktır. Şimdi enflasyon insanı sürükler, ne olacağı belli değil ama gençliğin de gelecek kaygısı yok” dedi.
