21 Mart “Dünya Mutluluk Günü” olarak kutlanıyormuş.
Bilmiyordum..
Öğrenmiş oldum.
Çok güzel ve anlam dolu bir gün oysa.
Baharın müjdecisi Nevruz da bu günlere denk gelince coşku bir o kadar daha artıyor yeryüzünde.
Dolayısıyla yılın bu dönemlerinde mutlu olmak için birden çok sebebimiz var;
Öyle mi?
Normal şartların hüküm sürdüğü bir ülkede olması gereken bu.
Etrafımıza bakıyoruz rengarenk çiçekler açmış her tarafta, bu bahar yeniden badem çiçeklerinin açtığını gördük, portakal çiçeklerinin havaya yaydığı o eşsiz kokunun verdiği haz anlatmakla bitmez. Dolayısıyla bir kez daha kışın kalıcı olmadığını ve baharın mutlaka geldiğini gördük, bir kez daha içimiz şenlendi. Ve fakat bununla birlikte bir çiçek açmakla baharın tadına varamayacağımızı da anladık.
Bu sabah yine buz gibi sabaha uyandık.
Belediyelerin grevde olduğu haberlerini okuduk. sendikaların eylemde olduğunu öğrendik. Elektrik kesintileri ise rutin hale geldi. Ekonomik kayıplar 7’den 70’e iliklerimize kadar hissettiğimiz bir hal aldı.
İnsanlarımız çaresiz, insanlarımız mutsuz ve umutsuz. Meteoroloji uzmanlarının da ifade ettiği gibi son 46 yılın en soğuk Mart ayını yaşarken, mali imkansızlıklardan evini ısıtamayan, yeterli besini tedarik edemeyen aileler her gün artmakta. Sabah mutsuz ve endişe içinde uyanan binler olduk.
Komşusu aç yatarken, bana dokunmayan yılan bin yaşa anlayışının yerleştiği bu topraklar maalesef mevcut düzenin devamı ve kötü yönetimlerin bir getirisi olarak insanlarımız umutlarını yitiriyor.
Bundan sonra hep böyle mi olacak kaygısı ise derin bir hüzün getiriyor hepimize. Peki var mıdır bu kötü ve karanlık girdabın aydınlığa çıkacağı bir nokta..
Bence olmalı.
Bunu hep birlikte yapmanın yollarını bulmak zorundayız. Aydınlığa çıkan yolu, insanlarımızın refah seviyesini artıracak icraatları, yaşam kalitesini yükseltecek adımları, yaşadığı topraklarda kendini güvende ve mutlu hissedecek ortamı birlikte tesis etmenin yollarını bulmak zorundayız.
