Gün geçtikçe derinleşen bir yoksulluk, artan hayat pahalılığı,gerileyen satın alma gücü, işsizlik, dokunmaya korktuğumuz faturalar, sosyal sorunlar ,sosyal devlet yoksunluğu, yöneten belli bir kadronun adının geçtiği rüşvet iddiaları, artan suç oranları derken sahte diploma krizinde devletin önemli mevkilerinde bulunan isimler ve hükümet ilişkileri, hükümetin olanlar karşısında akıl almaz rahatlığı ve denetim acizliği halkı toplumsal bir travmanın içine düşürdü, haliyle çok yorulduk, çoğumuz ülkemizden umudunu kesmiş ve tükenmiş hissediyoruz kendimizi. İçinde yaşadığımız düzen giderek bir açmazlar sendromuna dönüşüyor ve fakat bu sorunlardan kurtulma ya da çözüm üretme noktasından da çok uzak bir siyasi yapı oluştu ülkede.
X,Y,Z partisi giderse ve yerine AX partisi gelirse her şey düzelir algısından öte bu ülkede sistem çökmüştür ve hepimiz ister kabul edelim ister etmeyelim çöken bu sistemin altında kalmış durumdayız.
Nitekim mafyatik ilişkilerden, suç örgütlerinden, tarikatlardan ,yasadışı işlerden bunalan, gelecek kaygısı ile huzursuz olan yüzlerce insanı bugün çaresiz kılan bu köhne düzenin şu veyahut bu şekilde bir parçası haline gelmiş, getirilmiş siyasi figürlerin ve yapıların kendilerini alternatif olarak lanse etmelerine rağmen güven telkin etmemeleridir.
Neden peki?
Samimiyetsizlikten.
İki yüzlülükten.
Böylesi ekonomik bir daralmanın yaşandığı ülkemizde gerçek anlamda geçim sıkıntısı çeken yüzlerce insan evine ekmek götürmekte güçlük çekerken,daha dün tatil için Avrupa’da gezip tozanların bugün elinde “Bıçak kemiğe dayandı” pankartı ile meydanlarda boy göstermesini normal mi addetmemiz gerekiyor. Kimse kusura bakmasın.Bu ikiyüzlülüktür! Siz halihazırdaki mevcut düzenin hem bir tarafı olacaksınız,hem de dönüp sonuna kadar nemalandığınız bu düzenin değişmesini talep edeceksiniz. Bunun neresinde inandırıcılık vardır,neresinde samimiyet vardır?
