Naaşında bürokrat olarak nöbet tuttum.
Evlatlarımı saygı duruşuna götürdüm nöbet sonrası.
“Bakın çocuklar dedim bu adam sizin tarihiniz”.
Muhteşem bir tören organize etmişti Derviş Eroğlu.
Ha ömrümde Rahmetliye tek oyumu dahi vermedim.
Ama o gün Kıbrıs Halkını izledim nöbet tutarken.
Kimler geldi, kimler geçti o naaşa saygı duymak için.
Ve o gün anladım bir halkın lideri olduğunu.
Ama bugünleri o günden bilmek mümkün değildi tabi.
10 yıldır Denktaş’ın anıt mezarı hala bitmedi.
*****
Yaşarken Denktaş’a alkış tutanlar, önüne diz çökenler.
Liderimiz diye yeri göğü inletenler.
Ölüm yıldönümünde tumturaklı basın açıklaması yapanlar.
Neden Denktaş’ın anıt mezarı 10 yıldır bitmedi, neden bitirmediniz?
Bulamadı mı pek sayın gelmiş geçmiş tüm yöneticilerimiz parayı?
Yapamadılar mı bir halk liderinin anıt mezar bütçesini?
Santrallar için vergi koymuştunuz, yine koysaydınız.
Banka mudileri için maaş kesmiştiniz, yine kesseydiniz.
Aciz kaldınız diyelim bari kampanya açsaydınız, halktan isteseydiniz.
Bu halk bu parayı verirdi, bulurdu emin olunuz.
Denktaş’ı anıt mezarsız bırakmazdı.
******
Bu yüzden bu utanç, sizin utancınız.
Hepinizin.
Ölümünden beri yönetimde olan herkesin utancı.
İstemediniz ve yapmadınız çünkü.
Ama bir taraftan da size hak vermiyor değilim.
Kendi atalarının mezarlığını ot bürümüş bir halkız biz.
Ölene değil, yaşayana bile saygımız yok değil mi?
*******
Son sözüm Denktaş Ailesi’ne.
Kurtarın babanızı bu garabet durumdan.
Sanki anıt mezar için yalvaran hale getirildiniz.
Sanki zorla anıt mezar için taciz eden hale getirildiniz.
Alınız Rahmetliyi aile kabristanlığına.
Ve gelmiş geçmiş tüm yönetenleri vicdanı ile baş başa bırakın.
Kabristanınıza da 10 yıl boyunca iktidar olan hiçbirini sokmayınız.
*****
Şimdi de sözüm 10 yıldır iktidar olanlara.
Bu işler parayla değil sırayla efendiler.
Sıra hepimize gelecek, hepinize gelecek.
Bunu da bir yere not ediniz.
