Bu bir kısır döngü. Her depremden sonra herkes uzman kesilir. Kanallar ne yetkilileri ne profesörleri konuşturur. Öneriler yapılır. Doğrular anlatılır. Mühendislik ve deprem hesapları anlatılır. Yasal ve denetim gereklilikleri söylenir de söylenir. Siyasiler sözler verir. Vaatler havada uçar. Biz da zannederik ki artık bu son. Japonya’ya yetişiyoruk. Ama….aması sonuç değişen hiçbir şey yok. Eşeledikçe işin karanlık yüzü ortaya çıkıyor. İmar affı da bu karanlık günlere giden yolu açmış maalesef.
Nitekim 2018’de Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan tarafından çıkarılan imar affı tekrar gündeme geldi. Söz konusu afla birlikte depremin vurduğu 10 ilde toplam 294 bin kaçak yapının affedildiği ortaya çıkıyor. Dolayısıyla böylesi bir konjonktür içinde Türkiye’de yapılan yanlışları bulmak tespit edip ortaya çıkarmak neredeyse imkansız oluyor. Açıkçası yüzyılın felaketi diye nitelendirilen bu depremde de ondan öncekiler gibi güncelliğini kaybetmediyse birlikte ortada tartışma sorgulama ortamı da hızla düşer.
Hatta çok ileriye de gitmeye gerek yok. 3 ay sonra hiçbir şey olmamış, hiçbir şey yaşanmamış, binlerce insan yıkılan binaların altında kalmamış, hayatlarını kaybetmemiş, binlerce ailenin evine ateş düşmemiş gibi bir atmosfer oluşacak. ölen öldüğüyle kalacak. Ateş düşen yerler yanmaya devam eder. Ama rant ve siyasi yolsuzluklar durmayacak.
Çok çok üzgünüm, çok çok kızgınım yaratılan bu düzenin enkazı altında kalan binlerce canın içinde bizim evlatlarımız da vardı. Mağusa’ya öyle bir ateş düştü ki, bu ateşin kolay kolay sönmeyeceğini, yüreğimizi dağlayan bu acının dinmeyeceğini ve hepsinden de önemlisi giden canlarımızı hiçbir gücün geri getirmeyeceğini biliyoruz. Mağusa’da da Kıbrıs’ta da artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bir neslin yok olmasına sebep olan bu düzenin enkazı altında kaldık hem de hepimiz!
