Elektrikte yeni tarife ile birlikte her hane önceki verdiğinin 3 katını ödeyecek.
Bu aslında şunu getirecek.
Yazda parası olan serinleyecek, olmayan yanacak…
Kış mevsiminde parası olan ısınacak, olmayan soğuktan üşüyecek. Yaz mevsiminde de parası olan serinleyecek, olmayan sıcaktan nefes alamaz duruma gelecek. Uzun lafın kısası kurumun yıllardır rant kapısı olmasının bedelini maalesef halk ödemek zorunda bırakılıyor. İhale yolsuzlukları ile anılan, yıllar yılı lüks otellerin ve birçok işletmenin ,kurumun ödemediği hatta görmezden gelinen kabarık elektrik borçlarının, bırakın tahsil edilmesini, bu yüksek meblağlı borçların kimi zaman silindiğini de hep birlikte gördük, duyduk! Bugün ise bu bedel çok açık ki halka ödettiriliyor.
Bununla birlikte önceden 470 TL olan bakiye limiti 100 TL’ye düşürüldüğü söylendi. Fakat akabinde Bakan Sunat Atun bunun 670 TL’ye yükseltildiğini açıkladı ki bu olumlu. Elbette sadece elektrik enerjisine gelen zamla sınırlı kalmayacak günlük hayatın olumsuz etkisi, bu aynı zamanda üretim maliyetlerini de artıracak. Buna su da dahil.. Velhasıl iğneden ipliğe bütün maliyetler yükselecek. Tarımsal üretim de elbette bundan nasibini alacak.
Haliyle bunun olumsuz yansımaları da yine halka olacak. Zaten sıkıntılı olan satın alma gücü bütünüyle çökecek. Nitekim bugün özellikle dar gelirli insanlarımızın boğuştuğu sorunlar daha da derinleşmiştir. Hatta bu içinden çıkılamaz bir hale getirilmiştir. Asgari ücretli bir ailenin evine ekmek götürmesi bir yana, elzem olan elektrik gibi su gibi olmazsa olmaz ihtiyaçlarını da karşılayamayacak bir duruma düşürülmesi kabul edilemez.
Kıbrıs Türk Elektrik Kurumunu yıllardır kötü yönetenlerden, kaynakları doğru yatırımlara kullanmak yerine kişisel çıkarlara yönelenlerden, taraflı ihaleler döndürenlerden ve bütün bunlardan büyük menfaatler elde edip haksız kazançla zengin olanların hiçbirine hesap sorulmaz iken bu ağır bedelin halka ödettirilmesi tek kelime ile insafsızlıktır. Peki bu yükü vatandaşın sırtına yükleyerek kurum kurtulacak mı? Yani zam yaparak elektrik kurumu düzlüğe çıkabilecek mi?
Hiç sanmıyorum.
Bu belki günü kurtaracak bir çaba lakin o da zor görünüyor. Dolayısıyla her şeyden önce iyi ve doğru işlere odaklanacak bir yönetim anlayışı gerekiyor kuruma. Ve elbette maliyetleri alta çekebilecek etkiye sahip olan doğru yatırımların hayat bulması büyük önem arz ediyor. Ve son olarak sevgili Hüseyin Ekmekçi’nin dediği gibi “Kıb-tek halkın değildir, bir grup ayrıcalıklı çalışanındır…” görüntüsünün somut olarak değiştirilmesi gerekiyor.
