Her gün birçok ürüne zam yapılıyor.
Bu sadece tüp gazla sınırlı değil.
Elektriğe yapılan zam, benzine yapılan zam, ve nihayetinde raf fiyatlarının sürekli değiştiği zamlarla boğuşuyoruz.
Alım gücü düştükçe düşüyor.
Şöyle bir araştırın, son bir yıl içinde ekmekten, tuvalet kağıdına, sütten, tahıllı ürünlere varıncaya kadar birçok ürüne zam geldi.. Bunlardan birkaçını rakamsal olarak belirtmek gerekirse daha önce 24 adet tuvalet kağıdını 22 TL ye alabiliyorduk, şimdi 37 TL’ye alabiliyoruz. En temel ihtiyaçlardan biri olan 1 paket sütü 4 TL’ye alabilirken, şimdi 8 TL’ye alabiliyoruz..
Her ailenin evine girmesi elzem olan temel gıda maddeleri el yakıyor.
Bu listeye daha birçok ürün katmak mümkün. Eğer dikkatli değilseniz bir ürünü alırken elbette karşılaştırma yapma şansınız olmaz..
Özetle gıdadan, temizlik malzemelerine, enerjiden, inşaat malzemelerine varıncaya kadar her şey pahalı oldu.. Akşam yatıyoruz, sabah güne daha fakir uyanıyoruz.
Bu hafta okullar açıldı.
Okul, kitap, kırtasiye derken ciddi paralar harcanıyor..
Pandemi koşullarının daralttığı ekonomi ve düşen gelirler bir yana, enflasyon, hayat pahalılığı derken çocukların sadece üniforma, okul harcı, kırtasiye, kitap giderlerine bir maaş gerekiyor.
Maaş derken asgari ücretten bahsediyorum.
Dolayısıyla dar gelirli ailelerin durumu az biraz empati yapmayı gerektiriyor..
Bu zor şartlar içinde nasıl başa çıkacak bu insanlar diye akıldan geçirmenin tam zamanı.
Evine her ay 20/25 hatta 35/40 ve hatta 40/50 bin TL düşen kesim için empati kurmanın tam vakti.
Gelir adaletini sorgulamanın, haksız kazançları ortaya çıkarmanın, alınmayan vergilerin peşine düşmenin, fırsat eşitsizliğini sorgulamanın, vicdan muhasebesi yapmanın tam zamanı.
Nitekim hayatı ucuzlatacağız diye iktidarı teslim aldılar.
O günden bugüne her şey daha da pahalılaştı. Türk Lirası sürekli değer kaybetmekte, ekonomi daraldıkça daralmakta, enflasyon sürekli tırmanış gösteriyor, alım gücü düşüyor ve nihayetinde halk yokluğa ve kalitesiz bir yaşama sürükleniyor..
