Sabah sosyal mecraya bakarken ülkemizin değerli aydınlarından, eğitimci yazar Güven Uludağ Hocam’ın paylaşımını gördüm.
Değerli Hocam aşağıdaki şu ifadelere yer veriyordu
“Yolu sevgi ile hiç kesişmemiş bir ŞEY, canlı da olsa devlet de olsa ortaya çıkaracağı tablo budur. Bu çocuğa kelepçe vurmak sizin, bizim, hepimizin yüz karasıdır. Bu ülkeye üniversite eğitimi için gelmiş, yanında da çok sevdiği kedisini getirmiş. Kedi zaten evden dışarıya çıkmayacak ama hade diyelim ki YASALARINIZ var. Onu alıp bu kavurucu sıcaklarda, çok sağlıksız koşullarda aylar süren karantinaya koydunuz. Muhtemelen çocuk da her gün ziyaretine gitmiş. Canının parçası yaptığı kedisinin kaldığı koşulları en sonunda ne vicdanı ne de yüreği kaldırmış ve gidip onu oradan almış. İzinsiz. Çünkü YASALARINIZ zaten izin vermiyordu. Diyelim ki yanlış yaptı. Peki bu kelepçeler ne? Utanmazsınız. Bu kadar basit bir konuda inisiyatif alıp bu çocuğa kelepçe olmaz diyecek bir kişi bile çıkmamış. Yüzsüzsünüz. Yazıklar olsun size da bize da.
Ne kadar üzücü ve düşündürücü değil mi?
Ülkeyi tarumar edenlere, soyup soğana çevirenlere, hırsıza, dolandırıcıya karşı “muteber insan” muamelesi yapıldığı ve bu durumun olağanlaştırıldığı bir dönemde gencecik bir kızımızın tamamen insani refleksle “karantinadaki kedisini almış” diye kelepçeli bir şekilde mahkemeye çıkarılması hepimizi hem derinden yaraladı hem de hepimizin vicdanını sızlattı. Bu kızımıza reva görülen muamele haksız bir tavırdır. Polisimiz böyle bir utanca nasıl vesile oldu açıkçası aklım almıyor, konunun özünde böylesi bir durumun mahkemeye taşınması bile absürt iken ülkemize eğitim için gelen gencecik bir kızı adi suçluymuş gibi kelepçeyle mahkemeye getirmek hangi aklın ürünü olabilir? Kimse kusura bakmasın ama bu sağlıklı bir ruh hali değildir. Binlerce kez yazıklar olsun diyorum. Başta bu düzeni yaratanlara, sonra hepimize yazıklar olsun..
Konuyla ilgili polis tarafından yapılan açıklama ise evlere şenlik,keşke yasalara kurallara atıf yapacaklarına ve bu kız çocuğuna yapılanları doğal mış gibi göstermek yerine yapılan muamele ve o görüntü için çıkıp özür dilemeyi bir erdem olarak görecek sağduyu ve vicdana sahip olsalardı..
