Nobel Edebiyat Ödülü Zanzibarlı yazar Abdulrazak Gurnah’ın

Nobel Komitesi, Nobel Edebiyat Ödülü’nü Zanzibarlı edebiyatçı Abdulrazak Gurnah’a verildiğini açıkladı. Gurnah’ın ödülü kültürler ve kıtalar arasındaki körfezde sömürgeciliğin etkilerine ve mültecinin kaderine nüfuz etmesinden dolayı aldığı ifade edildi.

Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Tanzanya doğumlu romancı Abdulrazak Gurnah oldu.

Zanzibar adasında büyüyen, ancak 1960’ların sonunda İngiltere’ye mülteci olarak gelen Gurnah ödül ile birlikte verilen 1.14 milyon doların da sahibi oldu.

ADI FAVORİ ADAYLAR ARASINDA GEÇMİYORDU

Nobel Edebiyat ödülünde bu sene adı geçen favori adaylar arasında Anne Carson, Haruki Murakami ve Margaret Atwood gibi isimler yer alırken Gurnah’ın adı favoriler arasında geçmiyordu. Edebiyat çevreleri için bu yıl Nobel’e en yakın isimlerin başında Anne Carson geliyordu.

Gurnah eserlerinde mülteci sorunları ve sömürgeciliğin etkilerini ele alıyordu

Gurnah’ın ödülü kültürler ve kıtalar arasındaki körfezde sömürgeciliğin etkilerine ve mültecinin kaderine nüfuz etmesinden dolayı aldığı ifade edildi.

Nobel Edebiyat Ödülü, şu ana kadar 113 defa 117 kişiye verildi. Diğer Nobel ödüllerinde, ortak çalışmaların daha fazla olması nedeniyle ödül paylaşımı daha yaygınken, Edebiyat dalının doğası gereği ödül paylaşımı sadece 4 defa gerçekleşti. Ünlü ABD’li şarkıcı Bob Dylan, büyük Amerikan şarkı geleneği içinde yeni şiirsel ifadeler yarattığı için 2016da Nobel Edebiyat Ödülü’nü almıştı.

Orhan Pamuk 2006’da, Gabriel Garcia Marquez 1982’de, Jean-Paul Sartre 1964te, John Steinbeck 1962’de, Albert Camus 1957de, Ernest Hemingway 1954’te ve Winston Churchill 1953te Nobel Edebiyat Ödülü’nü aldı.

ABDULRAZAK GURNAH KİMDİR?

Abdulrazak Gurnah, 1948’de Doğu Afrika kıyısındaki Zanzibar’da doğdu. Anadili Svahili olan yazar, ilköğrenimini İngiliz okullarında tamamladı.

Gençliğinde Zanzibar Ayaklanması’na (1964) ve sonrasında kurulan sosyalist rejimin çalkantılı yıllarına tanıklık etti. 1968’de İngiltere’ye gitti. Yükseköğrenimin Kent Üniversitesi’nde tamamladı.

Doktora tezinde kolonyal söylemin Doğu Afrika, Karayip ve Hindistan edebiyatındaki izdüşümlerini analiz etti. Postkolonyal edebiyat alanında uzmanlaştı.

Halihazırda Kent Üniversitesi’nde İngiliz edebiyatı profesörü olan yazar ilk romanı Memory of Departure’da (Ayrılışın Hatırası, 1987) Afrika’da geçen gençlik yıllarının ardından ülkeyi terk eden Hassan karakterinin hafızasında yer eden Afrika imgesini postkolonyal dönemin kimlik sorunları ışığında inceledi.

İkinci romanı Pilgrim’s Way (Hac Yolu, 1988) başlığını Winchester’ı Canterbury’deki Thomas Beckett mabedine bağlayan yoldan alır. Daha iyi bir yaşam umuduyla İngiltere’ye gelen Tanzanyalı Davud, karşılaştığı göçmen karşıtı tutumlardan dolayı paranoyak bir benlik geliştirir ve çareyi Tanzanya’daki geçmişini tamamen silmekte arar.

Dottie (1990), Dottie Badoara Fatma Balfour karakteri üzerinden benzer bir yabancılaşma sorununu tartışır. Fatma Balfour’un melez kimliği, ırk ve etnisite sorununun göçmen ve sürgün karakterler üzerindeki travmatik etkilerinin yakıcı bir simgesidir.

Cennet’te (1994) Gurnah, Yakup’un oğlu Yusuf’un Kuran’da anlatılan hikâyesini 1900-1914 arası Doğu Afrika’ya uyarlar. Kolonyal söylemin Afrika’ya dair klişelerini kölelik, tarihin çarpıtılması, İslâmofobi gibi meseleler üstünden tartışırken Yusuf’un bireysel hikâyesi bir yandan kolonyalizmin bir yandan ddespotizmin eleştirisine açılan ikili bir işlev görür. By the Sea (Deniz Kenarında, 2001), emperyal pedagojinin Afrika’nın yerli gelenekleriyle karşılaşmasının doğurduğu verimli paradoksları konu eder.

Salih Ömer, Kuran eğitimi almaktan duyduğu geleneksel kıvanç ile kolonyal eğitimin kazandırdığı dünya bilgisi arasında bocalarken yeni Afrika’nın çelişkileri ete kemiğe bürünür.

Son Hediye (2011), 1996’da yayımlanan Sessizliğe Hayranlık’la (2018) birlikte bir nehir roman anlatısıdır. Sessizliğe Hayranlık’ın isimsiz anlatıcısı ülkesini terk eden bir Zanzibarlı muhaliftir; Britanya’ya yerleşip evlendikten sonra öğretmenlik yapar.