Uzun vade için bir resim çizin ve kendinizi o soyut resmin içerisine koyun. İşte, buna da
“vizyon” diyorlar yönetim bilim çalışan arkadaşlar. Bu vizyon durumları çok kazandıran bir
meslek grubu olan sporda da kendini göstermekte. Arsenal’ı uzun yıllar yöneten efsâne Fransız
Arsene Wenger bir demecinde; “İşe devam etmemi sağlayan; bu oyuna, yaptığım işe ve
futbola duyduğum saygı ve de sevgidir. İçimde ortalama olmayı reddedip, elinden gelenin
en iyisini yapabilmeye yönelik bir arzu var. Ne yazık ki bazen istediğim sonuçları
alamayınca, kendimi ortalama gibi biri hissediyorum. Ama her bireyde onu daha çok
deneyip, daha iyi olmaya iten bir şey vardır. Benim enerji kaynağım da budur” demiş
ekselansları Wenger.
E diğer bir taraftan Sir. Alex Ferguson da konuyla âlâkalı ne demiş; “Sporcularımın
oyuna olan sevgisi ve mükemmel olma çabalarının birleşimi, doğal olarak oyuncuların
meslekle ilgili beklenti, talep ve de arzularını da belirliyor. Büyük bir kulüpte kariyer
yapmak istiyorsanız yeteneklerinize inanmalı ve bunlara saha dışında da bir bütün olarak
bakmalısınız. Takımınızda kısa sürede büyük bir yetenek sahibiymiş gibi gösterilen
oyuncular olabilir ama inanın ki bunların genellikle ayakları yere basmaz. Bu tip
oyuncular içsel motivasyon konusunda sıkıntı yaşarlarsa yok olup giderler. Kalıcı olanlar
her zaman bu tarz baskıyla başedebilen ve de bunu hayatlarına yansıtabilenlerdedir.
Onların en büyük motivasyonları ise mesleklerine olan sevgileridir” diye buyurmuş Fergie.
Hocalar haklı; Sporcular sadece başarıya odaklanmalı. Tabiî işin ucunda da para var ya,
ha’bire bu gençler de kulüp değiştirmece. Kimisi bu değişimden olumlu, kimisi de olumsuz
etkilenmekte. Genellikle huzur yerine parayı tercih eden arkadaşlar belli bir süre sonra da “Eksik
olsun parası” diyebiliyorlar. Sonuç mu? Olmayan devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi ve de
arkasına da huzur süreci başlatılmalıdır zira bir sakatlık bir numaradaki bir teniçiyi 50 sıra geriye
atabiliyor. Sonuç mu? Olmaya devlet cihanda.
