Pandemi yönetimi de belli ki zafiyet içinde.
Son 4 gün içinde 10 kişi hayatını kaybetti.
Hükümet umursamaz yaklaşımı ile bu süreci olumsuz etkilemeye devam ediyor.
Hekimlerimiz sürekli uyarılarda bulunuyor.
Pandemi hastanesi kapasitesini aşıyor.
Bu sadece bununla da sınırlı kalmayacağı ise çok açık. Zira pandemi yönetiminin içinde bulunduğu yönetim anlayışının verimli olmaması haliyle hayatın diğer alanlarına da sirayet edecek. Başta ekonomik yaşam olmak üzere, eğitimin yüz yüze olmasını da engelleyecek boyuta gelecek.
Bütün bu riskler ortada dururken, ülkenin iktidarı da muhalefeti de halktan kopuk bir yaşam tercih etmişler. Ülkenin gerçeklerini görmeyen, duymayan bir ruh haline büründüler hep birlikte. Başbakan empati yoksunu, hakeza hükümeti de öyle. Muhalefetse klavye başında üç beş paylaşımla hükümeti eleştirerek muhalefet görevini yerine getirdiğini düşünüyor..
Ülkenin en tepesi adeta lale devri yaşıyor.
Sanki yaşadıkları ülke bizim ülkemiz değilmiş gibi bir tavır ve ruh hali içindedirler.
Cumhurbaşkanı ülkeden bir haber.
Diline dolamış iki ayrı egemen devlet masalını söyleyip duruyor. Düğün dernek gezerek “ölü evinin yasçısı, düğün evinin tefçisi” görevini yerine getiriyor. Kalabalıkların içine giriyor, ne maske, ne mesafe umurunda değil.
Keza Başbakan Saner de öyle.
Paralel bir evrende yaşıyor.
Ülke yangın yeri.
Her gün dibin dibini gören bir halka rağmen hiçbir şey umurunda değil.
Tek derdi kurultayı kazanıp başbakan kalabilmek.
Bunun dışında bir derdi yok.
Hükümet ortakları ise olası bir seçime girilecekse nasıl sandıktan çıkacaklarının hesabı içinde devlet kaynaklarını yandaşları için kullanmanın peşinde. Bu sürdürülemez durumu ise halk çaresizlik içinde izliyor. Zira sadece iktidardan değil muhalefetten de umudunu yitirmiş bir durumda insanlar. Bir ülke düşünün ki doğru giden hiçbir şey yok.
Pandemi yönetimi çökerken,insanlar bundan mütevellit hayatlarını kaybederken, ki son 4 gün içinde 10 kişi hayatını kaybetti.
Cumhurbaşkanı denizde güneşleniyor, Başbakan düğün dernek gezip davul çalıyor eğleniyor… Bu arada ekonomik yaşamda tehlike çanları durmadan çalıyor.. Bütün bunların üstüne Suriye kaynaklı 15 bin ton fuel oilin Akdeniz’e bırakılmasıyla birlikte yeni bir tehlikeyle karşı karşıya kaldık. Bu şüphesiz ki büyük bir felaket bölge için. Dolayısıyla burada bölgesel bir işbirliği gerekiyor. Fakat Kuzey Kıbrıs’ta oluşan yapı politik nedenlerle şu ana kadar bunu da reddediyor. Zor ve akıl dışı zamanlardan geçiyoruz..
