Çok açık ki Türkiye’de 2023 yılında yapılacak seçimlere yönelik Türkiye kamuoyunun en hassas olduğu Kıbrıs üzerinden oluşturulan malzeme iktidara büyük bir avantaj sağlayacak. Bu nedenle Türkiye yetkili makamlarının iç politika malzemesi haline getirdikleri Kıbrıs sorununu temelsiz ve dayanaktan yoksun öngörüler ortaya atarak süreci olduğundan da daha karmaşık bir hale getiriyorlar.
Bu öngörülerde BM kararları uluslararası anlaşmalar yok hükmünde sayılıyor. Elbette bütün bunlar tabu değil, ve fakat bu anlaşmaların yenileri olmadıktan sonra yürürlükte oldukları gerçeğini göz ardı etmek gerçekçi bir yaklaşım değil. Velhasıl üç beş beyanattan çok daha fazlası gerekiyor ortaya atılan bu öngörüler için. Yani nasılsa dilin kemiği yok, anlat anlat gitsinin çok ötesindedir bu mevzular. Dolayısıyla öyle kolay değil bu işler! Nitekim Lozan anlaşmasında değişiklik öngörülüyor ise ki uluslararası aktörlerin böyle bir gündemi yok. Lakin olduğunu varsayalım, böyle bir değişikliğin akabinde 1960 Kıbrıs anlaşmalarında da değişikliğe gidilmesi halinde ne olacak?
Kaldı ki bu öngörülerin hayat bulması için her şeyden önce KKTC’yi Türkiye Büyük Millet Meclisinde bir karar üreterek tanındığını belgelemek gerekiyor. Biliyorsunuz ki TBMM’de henüz öyle bir karar alınmadı. Peki neden?
Sebebi şu ki; Türkiye Cumhuriyeti Devletini bağlayan bir takım uluslararası anlaşmalar var. Türkiye de bu bağlayıcı unsurların farkındalığı ile hareket ediyor. Yani lafta anlatılanlar üfleyip şişirip havaya bırakılan balon gibi bir müddet rüzgarın etkisiyle oradan oraya savrulur ve nihayetinde balonun içindeki hava söner ve uçuş sonlanır. Ha bundan haz alan yok mu?
Elbette var.
Ver gazı gitsin.
Ve fakat dayanaktan yoksun ,temelsiz süreklilik arz etmeyen şeyler asla ne elle tutulur ne de gözle görülür.
