Kıbrıslı Türkler yeşil zeytine genellikle “çakıs(z)dez” der, kızarmış ekmeğe de “gabira” afiyetlere. Kahvaltı yapmayı da pek sevmez ama akşam oldu mu yumulur. Hele hele hafta sonu geldi mi mangalı kesin yakar… Şeftali kebabı sonrasında mangaldaki arasında hellim olan pide ile cila çekmeyi sever insanımız… İnsanımız rakıcı değil, viskicidir. Açlık şekeri yerlerde bir gecede debelenmeyi de sever… Kıbrıslı geç saatlere kadar uyumaz ve hâliyle de sabahları işe geç gider. Bunun yanında artık 12 ay boyunca öğleden sonra siestasını ihmâl etmez…
Başka? İnsanım spora çok takılmaz ama egzersiz faaliyetlerini de aksatmaz. En azından keklik, turaç falan filan pazar’lık yapar… İnsanımız ava da, yasak avlanmaya da bayılır… Benim insanım emniyet kemerini takmaz. Haa, polis gördü mü kemeri çeke çeke bir hâl olur. Güney’e geçti mi de 1 mil öteden takılıdır kemerciği… İnsanım arabayla sürat yapmayı da, sürüş esnasında cep telefonuyla muhabbet etmeyi de çok sever. Ama tâli yoldakine yol vermeyi de ihmâl etmez…
E başka? Benim insanım grev yapayı da çok sever. Zaman zaman kim takar bebelerin eğitimi veya sağlığını… İnsanımız; “Her zaman yeniliğe açığım ama benim mahalleden dışarı” demeyi tercih eder… İnsanımızın komşuluk hatırı mı? Tarih oldu, geçiniz… Benim insanım önce meydanlara dolar, orada slogan atar ama sonrasında da âlem ve ahkâmla doğru Dereboyu’na Lavazza’ya… Benim insanım ne gazeteciyi, ne de ilgili gazeteyi sorgulamaz. Onu bir’alışkanlık dahilinde satın almaya devam eder… Benim insanım siyasetçiyi de orta ve uzun vadede sorgulamaz. Düğüncüğüne gidene oyunu verir…. Benim insanım Güney’de veya yurt dışında tatil yapmaya bayılır. Merkeze de alış verişi koymayı da ihmâl etmez, yok öyle taşlar, maşlar, tarihi eserler filan…
E başka? İnsanımız arabayı eskitmeden üzerine tekrardan kredili yeni bir araba almaya bayılır… Benim insanım sıkı bir TV dizicisidir. Bunun yanında da bol bol kabak kesilen sığ tartışma programlarını da sobelemeyi de zaplamaya bayılır… Benim insanım kitap okumayı sevmez, onun yerine Facebook haberleri daha çekicidir. Millet full time online… Gazete mi? Ölüm haberlerine şöylecene bir bakar ama magazin haberlerine dalar ‘kim, kiminle, kaç kere?’ hikâyelerine bayılır… Benim insanım slogan atmaya bayılır. Yine Facebook’ta sosyalist ama sandıkta faşist eğilimli olmayı seçebilir… Namaz? Bayramdan bayrama çok şükür… Benim yeni nesil insanın mahallede futbol yerine bilgisayarda PES 2023 oynamayı sever… Benim insanım meslek lisesini pek tercih etmez. “İllâ ki düz lisenin matematik bölümü olsun” der… Benim insanım askerlik görevini en arkaya atmayı tercih eder. Doktoraya devam… Benim insanım “İllâ devlet işi olsun” der… İnsanımız kendi ülkesinin kulübü yerine, başka bir ülkenin kulübünün taraftarıdır. O takımın bir’set formasını da her hafta TV karşısında giyer, maçını öyle izler… Benim insanımın kulübüne üç kuruşluk faydası yoktur ama tribünden Mourinho gibi âhkâm kesmeyi de ihmâl etmez.
Neyse, ‘ben değil biz bilinci’ içerisinde nesli tükenmekte olan insanımızı her ne pahasına olursa olsun çok seviyoruz. Benim insanım insandır.
