Dünyanın en büyük labirenti

Kimi zaman hayal satarak, kimi zaman hiç tereddüt etmeden, hiçbir çekince duymadan gözlerimizin içine baka baka yalana dolana başvurarak ülke yönetmeye çalışan bir siyasi anlayış var. Mevcut düzenden nemalanan ve bu düzenin devam etmesi için çaba harcayan bu güruh maalesef elde ettikleri  siyasi güçle ülkenin akıbetini de belirliyor. Bu ülkede yaşayan her bir bireyin kaygı duyması gereken bir konu bu aslında.. Ve fakat bu illüzyonla yönetilmeye alıştırılan kalabalıklar var ülkede ve artık olağan geliyor bütün bu yaşananlar..

Mesela bozuk yollar, ışıklandırılmayan yollar, denize akıtılan atık sular, kentlerden yükselen kötü kokular, çevrenin olabildiğince kirli olması, yollarda trafik güvenliğinin bulunmaması, eğitimde, sağlıkta fırsat eşitliğinin ortadan kalkması, gelir adaletinin hiç olmaması, liyakatin devlet idaresinde zerre kadar kıymeti olmaması, bizden olanın desteklenmesi, bizden olmayanın kaderine terk edilmesi, adları yolsuzlukla anılanların yasalar ve kanunlar nezdinde herhangi bir karşılık görmemesi gibi daha buraya yazamadığım bir çok aksak ağır ve işlevini yitirmiş bir düzen içinde gider bu sığ yapı! Kısacası böyle gelmiş böyle gider diyenlerden destek gören bu yapının her tarafı çökmüş olmasına rağmen ölü taklidi yapmayı yeğleyen bir halk yaratıldı bu ülkede.. Kıbrıs’ın siyasi sorunu ise ayrı bir açmazı ve belirsiz bir akıbeti koyuyor önümüze… Süreç tıkanmıştır.

İşin aslı şu ki; Kıbrıslı Türklerin uluslararası toplumdan daha da soyutlayan, Garantör Türkiye’nin yeni Kıbrıs politikası diye adlandırılan siyasetin Kıbrıs Rum Liderliğinin tam da arzu ettiği seyirde gitmesi mevcut durumun kalıcılaşmasına zemin hazırlıyor.