Bir Avrupalı veya Amerikan hem yemek yeme, hem de alkollü içki içme eylemlerini genellikle aynı anda yapmaz. Önce yemeğini yer, arkasından da sevdiği içkiye gün sonu ofisinde takılır. Veya önce iş çıkışı bir pub’a takılır, arkasından da ‘açlık şekeri’ yerlerde yemeğe eve koşar. Anlayacağınız üzere eş’zamanlı yeme – içme kültürü genellikle uzaklarda yoktur.
Ya meyhane enflasyonu yüksek olan yurdumuzda son durum ne? Bizim de “Hade yeme, içmeye” ile geçti hayatımız. Geçmişte bir yandan işlenmiş yağ ve proteine, diğer bir yandan da alkole çaktık 25 yıl boyunca sürekli. E hade yiyecek işlerini biliyoruz artık; ‘biraz doğal yağ, biraz doğal protein, az da doğal karbonhidrat’ takılırsak âmenna! Ya alkol işlerimizi n’apacayık? “Bu gece barda, gönlü de hovarda ama dozajı kaçınca da biraz sürüngen olmak varmış” filmini çok yaşadık biz de gençlikte!
‘Akşamcı, haftalıkçı, bayramdan bayrama veya son moda sosyal içici’ arkadaşların tercihi olsun olmasına da gün’sonu işlenmiş şeker cinsinden karaciğerde sindirilemeyen zıkkımın bir kökü oluyor bu meret.
Mâlum, ‘birinci kadehi insan içer, ikinci kadehi kadeh içer. Sonrasında da kadeh insanı içmeye başlar’. Hâl böyleyken ‘alkol ve gerçekler’ mi? Durum aynen şöyle; Bir’ defa açlık şekeri sürekli düşük ve de obezite durumları şiddetli bir biçimde devam eder… İnsülin ve leptin hormonu sürekli geriye atılarak yağ yakımı durdurulur…
E başka? Kadınlarda meme, erkelerde ise prostat kanserini tetikler… Karaciğeri bozar… Beyin ve sinir hücreleri sürekli olarak tahribata uğrar, ne halt ettiğimizi bilemez ve kamış politikası gibi rüzgar n’erden eserse, o yöne eğilmece…
E daha daha başka? Özellikle gençler alkolü enerji içeceğiyle karıştırıp içiyorlar ya, ölüm vakaları gani. Ne mi yapalım? İçtiysek o gece arkasından da bol bol su içersek, en azından bedeni çok da yormadan ilgili zıkkımın kökünü iç organlarımızdan uzaklaştırırsak fena olmaz hani. Yanına da ılımlı bir egzersizi ve de profesyonel bir beslenme bilimciyi seçelim ki lenf sistemiyle o işlenmiş şekeri vücuttan atalım. “E hade doldur be meyhaneci. Zaten içen de öldü, içmeyen de!” mi diyorsun sevgili okuyucum? Olabilir. Her seçiş bir vazgeçiştir. Gün’sonu ağlama olmasın.
