Geçmiş zamandı. Avrupa Komisyonu, transfer sisteminde reforma gidilmesini dayatıyordu. Hatta FIFA ve UEFA’ya yönelik önerilerini sunmaları için muhtıra vermiş, aksi takdirde yeni transfer kurallarını kendilerinin saptayacağını belirtmişti.
Gün’sonu Avrupa Komisyonu sonuçta raconu keserek, postayı koydu. Komisyon Temsilcisi Viviane Reding; “Haddinden fazla (ki Viviane Reding artık haddini aşmıştı) yüksek transfer ücretleri yanında, bazı sözleşmeler patronlar arası yaptıkları şirket evliliklerini andırıyor. Bu yüzden futbol emekçileri köle hâlini alabiliyor” şeklinde konuyu özetlemişti. İşin Türkçesi; Kulüp yöneticileriyle futbolcuların menajerleri arasında iki tarafın karşılıklı rızasıyla saptanan tazminatlar, futbolcuların özgürlüğü önünde bir engel olarak görülüyor ve bu durumun artık ortadan kaldırılması isteniyordu.
Avrupa Komisyonu’nun dile getirdiği bir diğer istekse; Genç oyunculara dayatılan ve uzun vadede bir tür emek sömürüsü ve modern kölecilik biçimine benzetilebilecek uygulamaydı. O günlerde Avrupa Birliği’nin kalbinde Brüksel, Brüksel’in de kalbinde de yine futbol gündemdeydi. Brüksel’in birçok liberal maske altındaki faşist kurumları bile birdenbire futbola yönelik sosyal bir yaklaşıma sürüklenmek üzereydi. Aslında bu sonucun altındaki tek neden; Avrupa Birliği hukukunun düzenlediği ‘serbest rekabet’ konusundaki insani açılımlardı. Artık bu çerçevede futbolcu sözleşmelerindeki geçerlilik süresi sınırlandırılacaktı. Bunun yanında 18 yaşından küçük oyunculara uluslararası transfer yasağı da getirilmesi, yaşları 18-23 arasında değişen oyuncuların transferi durumunda ‘yetiştirici kulüplere’ bir bedel ödenmesi açılımı öngörüyordu.
Reşit olmamış oyuncuların korunması, yetiştirici kulüplerin korunması, sürekli serbest dolaşım hedefleniyordu. Bu konuda da başarılı olundu. Bu süreçte FIFA ve UEFA’ya karşın “Padişahım böbürlenme, senden büyük Allah var” merkezli bir Avrupa Komisyonu vardı. Süreç devam ederken Bosman Kararı daha da aktifleşti. Eğer AB vatandaşıysanız, sözleşmeniz biter bitmez AB’ye bağlı herhangi bir ülkede yabancı statüsünde olmadan mesleğinizi icra edebilirsiniz kesmedi, işin içine bir de ‘tarihi bütünlük’ meselesi girdi. Eğer oyuncunun vatandaşı olduğu ülke, transfer olmak istediğiniz ülke ile bir tarihi bütünlüğü varsa yine yerli statüde oynama şansı veriliyordu. Portekiz ve Arjantin vatandaşları da bu karardan yararlanma fırsatı buldular.
Özetle her geçen gün düzende bir iyileştirme hâlleri var ama itmeyen ve de bitmeyen bir modern kölecilik hâlleri de ber’devam.
