Otizm genellikle ilk 3 yaşta başlayan ve hayat boyu devam eden, kişinin etrafıyla sözel ve sözel olmayan şekilde uygun ilişki kuramaması şeklinde ifade edebileceğimiz gelişimsel bir bozukluktur. Günümüzde basit testler ile tanısı erken konulabilmektedir. Erken tanı ve uygun rehabilitasyon programı bu vakaların hayata kazandırılmasında büyük rol oynamaktadır.
Otizmin nedeni tam olarak bilinmemektedir. Genetik olduğu düşünülmektedir. Erkeklerde kızlara oranla daha sık görülür. Otizmlilerin %70’inde zeka geriliği vardır. %’10 unda ise üstün zeka görülebilir. Otizm ile birlikte dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, duygu durum bozuklukları ve epilepsi görülebilir.
Genellikle, oturma, yürüme gibi motor becerilerin gelişiminde, boy ve kilo alımında bir sorun görülmemektedir. Otizmli çocukların dış görünüşleri diğer çocuklardan farklı değildir. Aksine güzel ve sağlıklı görünen çocuklardır. Bazılarının baş çevresi büyük olabilir. Asıl sorun, sosyal etkileşime, iletişime zarar veren, sınırlı ilgi alanlarına ve tekrarlanan hareketlere yol açan davranışlarının bulunmasıdır. Bazen belirtiler 1 yaşından önce başlarken, bazılarında normal psiko-sosyal gelişme olup “mama, baba” gibi ilk kelimeler söylendikten sonra gelişimde gerileme, duraksama fark edilir. Otizmin beynin yapısını ve işleyişini etkileyen sinir sistemindeki sorunlardan kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu hastalığın çocuk yetiştirme türleriyle ve ailenin sosyo-ekonomik düzeyiyle bir ilgisi bulunmamaktadır.
Bir çocuğa otizm tanısı konulabilmesi için aşağıda sayılan belirtilerden en az 6 tanesini taşıyor olması gereklidir. Sosyal etkileşimde yetersizlik ( göz teması kuramama, yaşıtlarıyla ilgilenmeme ve oyun oynamama, normal mimik ve duygusal ifadeleri göstermeme, etkileşim başlatma ve sürdürmede zorluk) İletişim bozukluğu (konuşamama, aynı kelimenin sürekli tekrarı (ekolali), konuşan çocuklarla iletişim kurmaya çalışmama) Hayali veya sembolik oyunlar oynamama (hayali oyunlar kurmama, tekrarlayan basit aktiviteler, sürekli aynı rutin hareketleri tekrar etmek, bir nesnenin bir parçasına aşırı takıntılı olmak, duygusal olarak uyarılamama veya aşırı tepki) Ayrıca otizmli çocuklar aşağıda bahsedeceğim belirtilerin çoğunu gösterirler.
Göz teması ya yoktur yada kısıtlıdır. Adı ile seslenince tepki vermezler. Aşırı hareketli veya hareketsiz olabilirler. Çevreleri ile ilgilenmezler Sarılma ve öpme gibi fiziksel temastan hoşlanmazlar. Konuşmada gecikme vardır. İnsanlarla iletişim yerine cansız varlıklarla ilgilenirler. Topluluk içinde yaşıtları ile diyalog kurmazlar, oyunlara katılmazlar, kendilerini izole ederler. Konuşmayı öğrenseler bile hep aynı kelimeyi tekrar ederler. Konuşmayı iletişim aracı olarak kullanmazlar Uygun olmayan cümleler kurar kalıp gibi konuşurlar. Konuşma şekilleri ve ses tonları tekdüzedir. İlgisiz şekilde her şeye gülebilir ve kıkırdayabilirler. Bir cismin bir parçasına takıntı yapabilirler.
(örneğin sürekli arabanın tekerleği ile oynamak) Bazı objelere aşırı bağlanabilirler. Düzen takıntıları vardır.
Rutinleri bozulduğunda hırçınlaşabilirler. Tekrarlayan bir hareketi örneğin el çırpma, zıplama, kendi etrafında dönme, sürekli öne arkaya sallanma, kanat çırpma gibi yaparlar. Alternatif ve Destekleyici Tedavi Yöntemleri. Otizm tedavisinde Glüten/Kazein Diyeti, Vitamin-Mineral Desteği, Ağır Metallerden Arındırma, Mantar Tedavisi, Hiperbarik Oksijen Tedavisi (HBOT), Neuro-Feedback, Tedavi Protokolleri olmak üzere alternatif ve destekleyici yöntemler uygulanmaktadır.
Ancak son zamanlarda yapılan araştırmalar ve tedavi sonuçları otizmin yüzde yüz tedavi edilebilir bir rahatsızlık olduğunu işaret etmeye başlamıştır. Ancak bu tedavi yöntemleri her hastada aynı sonucu vermemektedir. Çünkü her bireyde otizm hastalığının seyri birbirlerinden farklı olmaktadır. Bu nedenle otizm tedavilerinde kesin çözüm garanti edilememekle birlikte yüzde yüz iyileşme ihtimali bulunmaktadır.
