ManşetSpor

Rüzgâra yelken bas

Profesyonel sporcular eve ekmek götürmeleri için biraz şiddet, biraz yıkım, biraz tükenmişlik, biraz doping, biraz şike, biraz da reklam kokan hareketlerle müsabakalara çıkarlar. İşte burada da sporda ‘mükemmellik stratejileri’ planlanmalıdır

“Bana baktığında benim gördüğümü göremezsin” hâlleri var ya, işte aynen o hesap; herkesin kendi yazıp, kendi oynadığı bir hikâyesi vardır tıpkı ProMenager Brendan Rodgers’da olduğu gibi; “Profesyonel olarak sadece dört yıl futbol oynayabildim. Reading’deki son yılımda çok sık sakatlanınca daha 20 yaşımda uzun süre futbol oynayamayacağımı fark ettim. İşte tam da o süreçte futbolun içinde kalıp menajerlik mesleği için kendime yatırım yapmaya başladım” demişti bir demecinde.

Hani şu NLP (Duyu-Dil Programlama) çalışan arkadaşlar derler ya “İlgi nerdeyse enerji ordadır” işte bizim adam Rodgers’ı menajerlik koltuğuna iten o günkü koşullardı. Burada hayal kırıklığını atlatma becerisini etkin kılarak bugün Premier League’in en önemli menajerlerinden birisi oldu bizim adam.

E bu süreçte hikâyenin başladığı yerde herkesin kendine özgü bir referans noktası mutlaka vardı; E hade elimiz değmişken Liverpool’a devam edelim; Örneğin çocukluğumuzun en öndeki efsanesi Kenny Dalglish (1985 itibariyle Liverpool’da üç sezon oyuncu-menajer olarak şampiyonlık yaşadı) teşkilatından Kevin Keegan da aynı şekilde ağır ağabeyleri Bill Shankly’e çok şey borçlu öde öde bitmez. Ya Portekizli nispeten çaylak teknik adam 1977’li Andre Villas-Boas’a ne demeli;? Burda da Mourinho Hazretleri ötesi başka bir efsane var; Sir. Bobby Robson toprağı bol olsun.

İşte, bu liderlerin ortak bir özelliği var. O da her türlü baskı ve şiddet durumunda onların yelkenlerine rüzgâr basacak bir ilham perileri var. Ünlü liderlik kuramcısı John Maxwell; “iyimserler rüzgârın dinmesini beklerler, kötümserler rüzgârdan yakınırlar ama liderler rüzgâra yelken açarlar” sözü spor dünyamız için de geçerli.

Mâlum, profesyonelliğin olduğu yerde duygusallığa yer yok; ‘Nakit için her ne pahasına olursa olsun kazanmalıyım’ felsefesi var. Profesyonel sporcular eve ekmek götürmeleri için biraz şiddet, biraz yıkım, biraz tükenmişlik, biraz doping, biraz şike, biraz da reklam kokan hareketlerle müsabakalara çıkarlar. İşte burada da sporda ‘mükemmellik stratejileri’ planlanmalıdır. Sonuç mu? Sonuçta rüzgâra yelken bas.

Diğer Haberler

Başa dön tuşu