Azınlık hükümeti iktidarını sürdürmek ve misyonunu yerine getirmek için demokratik olmayan yöntemler geliştirme peşine düştü.
Bu çok tehlikeli bir durum ve tek elden yönetme hevesini besleyen bir anlayış. Bu anlayış çerçevesinde ülkeyi tarikatlara açtı, suç çetelerinin bu kamufle altında ülkeye girişlerini kolaylaştırdı ve çok düşündürücüdür, KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde din turizmi adı altında adaya gelenlerin, tarikatlarda 1 yıl kalmasının önünü açacak düzenlemeye yasal kılıf uydurulduğunu ifşa eden Bakanı dinleyen bir muhalefet var!
Bu vakitten sonra azınlık hükümetinin yaptığı doğru/yanlış her icraatın ortağı olan muhalefet..
Azınlık hükümeti desek de adına bu garabet yapı ile her istediğini halkın iradesinden yoksun bir anlayış içinde hayata geçiriyor..
Peki muhalefet ne yapıyor?
Laf yetiştiriyor.
Başka?
Muhalefet yapar gibi görüntü veriyor.
Yaptıkları muhalefeti de yapıcı ve ılımlı muhalefet olarak tanımlıyorlar.
Peki ya öyle mi?
Azınlık hükümeti kediyle farenin oynadığı gibi muhalefet ile de oynuyor. Halk eziliyor,yıkılıyor,yok oluyor..
Azınlık hükümetinin başbakanı çıkıyor doğru\yanlış bir şeyler söylüyor,muhalefet anında buna cevap veriyor.
Lakin günün sonunda da bu kervanı böylesi sığ bir zeminde yürütmeye birlikte devam ediyorlar.
Dolayısıyla muhalefet konuşmaktan daha fazlasını yapmadığı sürece zaman içinde inandırıcılığını kaybedecek..
Samimiyet adına ortaya koyacak bir argüman bulamayacak!
Peki ne yapabilir muhalefet?
Bunun iki ayağı var.
Birincisi mevcut Meclis aritmetiği içinde güçlü iradeye dayalı bir hükümet modeli seçeneği yaratmak.
İkincisi yeni bir iradenin ortaya çıkması için mücadele etmek.
Ki bu mücadelenin içinde Meclisi terk etmek dahil her türlü seçenek zorlanmalı..
Elbette seçim kimsenin derdi değildir.
Dolayısıyla bir öncelik de değildir.
Fakat Meclis bu anlamda çare üretemiyor ve kilitleniyorsa seçim bir seçenek haline gelir..Hatta kaçınılmaz olur..
Bugün KKTC Cumhuriyet Meclisine baktığım zaman mevcut haliyle azınlık hükümetinin ülkeye sağlayacağı bir katkının olmadığını görebiliyorum. Bununla birlikte mevcut muhalefetin de toplumsal fayda sağlamaktan uzak olduğunu anlayabiliyorum.
O halde ya yeni bir hükümet çıkmalı mevcut Meclisten.
Ya da halka gidilmeli.
Dolayısıyla bu iki seçeneği mutlak surette değerlendirmek gerekiyor.
