Çok çirkin ve çağ ötesi yöntemlerle Cumhurbaşkanı Sayın Ersin Tatar kendi toplumunu ayrıştırmaya devam ediyor.
Tatar, Türkiye medyasında yer alan bir açıklamasında, “CTP’nin ve TDP’nin KKTC Meclisinde Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın konuşmasını dinlemeye gitmeme kararı ile ilgili olarak, “ihanet”, “hainlerin yeri Rum meclisi”, “Rum tarafı ile işbirliği içinde olma” gibi saçma sapan bir Cumhurbaşkanına asla yakışmayacak ifadeler kullanmayı marifet saymış. Bu kabul edilebilir bir yaklaşım değildir..
Açıkçası biz Kıbrıslı Türkler bu yaklaşımlardan hem bıktık usandık, hem de çok yorulduk!
1974’lerden kalma yöntemlerle ötekileştirici bir dil ve aynı yıkıcı üslupla insanları rencide etmektedir bu anlayış. Yıllardır devam ettirilen, kendi insanını ötekileştiren ve düşmanlaştıran, gerginlikten, çatışmadan hırdan gürden nemalanan bir güruh yaratıldı bu ülkede.
Oysa ki, kimse kimsenin görüşünü, düşüncesini benimsemek durumunda değil. Elbette aramızda fikir ayrılıkları olacak, elbette görüş farklılıkları ortaya çıkacak. Bu farklılıkları siyaseten avantaj sağlamak adına saygısızlık,”Ruma hizmet, vatan hainliği” gibi çirkin yakıştırmalarla geçiştirmeye çalışmak ise başlı başına densizliktir. Zira burada her düşüncenin farklı bir duruşu olabilir.
Bu farklılıkları gidermek için ise onları görmezden gelip yakışıksız ifadelerle itham etmek yerine ya da kestirip atmak yerine diyalog yollarının açık tutularak bir uzlaşı arayışının ortaya çıkabilmesini sağlamaktır marifet..
Lakin ne mümkün..
At gözlüğü takmış bir anlayış.
Neredeyse yarım asır geçti üstünden, arpa boyu kadar yol almadılar. Her şey aynı hamam aynı tas ekseninde devam ediyor.
hiçbir şey bir şey değişmemiş…Gündem bile aynı.
Kabus gibi bir dönem.
Yalanlarla sarılmış etrafımız.
Kumdan kale inşa etmeye devam ediyorlar.
Günün anlam ve önemini yine şiddet kullanarak anlamlaştıran bu zihniyet katliam, silah, bıçak, kan, damar, süngü, işkence, zülüm, hain Rum-Yunan ikilisi, akritas, enosis, eoka şehit, banyoda katledilen çocuklar, kin, öfke, nefret tekme, tokat, top, tüfek, tank, uçak patlama, intikam, bağırma çağırma, çatık kaşlar, sevgisiz yüzler, öfke nöbetleri, yeminler, kısacası 47 yılda barışa, sevgiye ve kardeşliğe dair en ufak bir ilerleme yok.
Böylesi bir kin ve nefretle ağızlardan dökülen intikam nutuklarıyla bu ülkede büyüyüp normal bir psikolojiye sahip olunur mu?
Çok zor…
