Yazar Hıncal Uluç yakın geçmişli bir yazısında; “Futbolda şiddetin önlenmesi ancak ve ancak suçu işleyenlerin şahsen cezalandırılmaları ve teşhir edilmeleri ile mümkündür. Saha kapatmak ya da seyircisiz oynatmak gibi verilen cezalar anca kulübe ceza verir” diye konuyu kaleme aldı. Uluç Usta haklı. Bu durum “Holigan” adı verilen vahşilerin umurunda mı? Değil tabiî ki de. ‘Şiddeti Önleme Yasası’ yürürlükte olan çağdaş futbol sistemlerinde bile bu konunun önüne geçilemedi.
Düşünün ki bu yasaya mecburi statlarında onlarca kamera var, yüzlerce özel güvenlik görevlileri ve polis var ama yine de vahşiler ha bire olay çıkartıyorlar. Ya bizde durum ne? Polise diklenen, sahaya babasının çifliğiymiş gibi dalan, rakip ya da kendi takım futbolcusu veya yöneticisi ayırmadan sürekli küfredip hakaret eden çok. Sosyal yaşamda olsa kuyruğunu kıstırıp kaçacak olan ama teknik alandaki eli-kolu bağlı biçare hakemlere küfreden sersem çok bildik üzere.
Neyse, futbolla ilgilenenler şiddet sevdalısı Holigan’ı bilir. Patrick Hooligan; Kendisi 1898 yılında Londra’da bir polisi öldürmüş bir İrlandalı. Hooligan Ailesi’nin en küçük oğlu. Cinayet zamanla İngiltere’de büyük yankı uyandırmış ve İngiliz basını da ‘Hooliganism’ terimini üretmekte gecikmemiş. Hooligan Ailesi önce Liverpool’a, oradan da West Ham tribünlerine sürgün edilmiş. O yıllarda tersane işçileri tarafından alınan grev karar ile başlayan ve hâlen devam eden Millwall – West Ham United Meydan Muharebe’sini başlatmışlar. İşte, artık müsabakalar esnasında aktifleşen şiddet merkezli taraftar gruplarına artık “holigan” deniyor.
Bizim memlekette holiganizm yok mu? Eskiden de vardı, şimdilerde de bolca var. Kimi zaman darp veya şiddetli darp, kimi zaman küfür, kimi zaman ise hakaret gani. Neymiş? Maça ‘deşarj’ olmaya gelinirmiş. Evde hanımından fırçayı yiyen sahada mamurlama peşinde. Uzmanlar tam aksine ‘şarj’ olmaktan bahsediyorlar bu süreçte. Herkesin evlâdına küfür veya tekme-tokat girişmek hangi kitapta yazmış!
Holigan Yasası hemen şimdi, biri veya birileri ölmeden.
