Kimi zaman bir arkadaş, kimi zaman bir sırdaş, kimi zaman gölgesine sığındığımız bir ağaç ,kimi zaman kollayan, koruyan bir baba..
Hepimizin hayatında zor günlerinde elinden tutan, sıcacık bir gülümsemesiyle kalbimizi ısıtan, sevgi ve güvenin anlam bulduğu adrestir anneler babalar.. Dünyadaki hiçbir değerle ölçülmez sevgileri.. . Dolayısıyla yaşımız kaç olursa olsun baba figürü hayatlarımızın en önemli aktörüdür. İsterseniz dünyanın en zenginleri arasında olun, hayatınız başarılarla geçsin çok çok başarılı olun, ödüller alın övgüler işitin eğer babanız tarafından takdir edilmiyorsanız o zaman bu başarılarınız ve ödülleriniz sizin için çok da anlam kazanmaz.
Anne, baba sevgisi dünyadaki hiçbir değerle ölçülmez. Kaldı ki, en küçük bir başarınızda bile sizinle gurur duyuyorsa babanız, hayatınızda bir şeyler elde etmişsiniz demektir.
Herkesin küçükken hayranlık duyduğu bir süper kahramanı oluyor. Hepimiz bu duyguları en coşkulu şekliyle yaşadık. Yıllar geçse de babalar bu diyardan göçse de bu gerçek asla değişmez.
Haziran Ayının her üçüncü pazarı babalar gününü kutlarız. Kuşku yok ki yalnızca bir güne sığdırılamayacak kadar hayatımızda önemli bir yer tutan babalarımıza sevgimizi, farklı biçimlerde göstermeye çalışırız. .
Her ne şekilde olursa olsun babaların çocukları üzerindeki etkileri çok büyüktür. Ve bu etki evlada hayatı boyunca kılavuzluk yapar, yol gösterir.
Bir baba ulu bir çınar ağacı gibidir, gölgesi yeter der şair.
Bu dizeler çok yerinde bir benzetmedir..
Anneler ve babalar çoğunlukla çocuklarının rol modelleridir. Zaman zaman fikirler çatışsa da bu karakteristik unsur asla değişmez.
Hayat geniş bir yelpaze.
Ne zaman ne getireceği, ne götüreceği belli olmayan uzun soluklu bir yürüyüştür.
Tabiatıyla hayatta doğruyla yanlışı ayırt etmek asla siyahla beyazı ayırt etmek kadar olmadı.
Bu anlamda hepimize en zor seçimlerinde en doğru yolu gösteren bir babamız olduğu için çok şanslı hissettik kendimizi..
Babalar ve evlatlar arasına ne kadar çok mesafeler, günler, haftalar, aylar ve yıllar girmiş olsa da bir önemi yok. Zira baba evlat arasındaki bağ bütün mesafeleri aşabilecek kadar güçlüdür büyüktür… Lakin siz yine de babanız hayattaysa bu mesafelerin açılmasına fırsat vermeyin.
Zira bilişim çağı, teknolojinin gelişmesi ile birlikte en çok değer verdiğimiz ailemizle aramıza daha büyük mesafeler giriyor. Uzun cümlelerle ifade edilecek hisleri birkaç emojiye sığdırıyoruz, ya da yüz yüze yapacağımız sohbetleri birkaç duygusuz mesajla iletiyoruz.
Zamanında bizzat aynı yöntemleri bende kullandım ve hata yaptım.
Keşke ama keşke kullanmasaydım ve bunun yerine babamı yüzlerce kez kucaklamış olsaydım.. Elbette benim için artık çok geç..
Bu nedenle hep söyleme ihtiyacı duyar yazarım.
Babanız hayattaysa ki Allah herkesin babasına uzun ve sağlıklı ömürler versin, telefonu elinizden bırakın ve babanızı kucaklayın, kokusunu doya doya içinize çekin.
Bu vesileyle sadece biyolojik babaların değil, baba olmayı bilen, hisseden ve birilerinin hayatına olumlu dokunuşlar yapan herkesin gününü kutlarım..
